Jest rok 1944, godzina 17.00, dnia 1 sierpnia. PadajÂą pierwsze strzaÂły. TysiÂące WarszawiakĂłw rusza do walki z niemieckim okupantem. SÂą sÂłabo uzbrojeni, jedyne co majÂą to wola walki. Nieodparta, wewnĂŞtrzna potrzeba speÂłnienia obowiÂązku, wobec miasta, kraju i caÂłego spoÂłeczeĂąstwa. Wielu przepÂłaci to Âżyciem juÂż w pierwszych minutach, ale ci ktĂłrzy przetrwajÂą dalej bĂŞdÂą toczyĂŚ krwawÂą bitwĂŞ o RzeczpospolitÂą PolskĂŞ. Czy byÂło to konieczne? Czy moÂżna byÂło temu zapobiec? Te pytania nasuwajÂą siĂŞ kaÂżdemu, kto choĂŚ raz usÂłyszaÂł o roku ’44 i jak dotÂąd nie daÂło siĂŞ dojœÌ do porozumienia, czy owe wydarzenia byÂły pozytywne, czy teÂż negatywne.

    Wiele cenionych osobistoÂści czasĂłw dzisiejszych uwaÂża, Âże Powstanie Warszawskie byÂło totalnÂą pomyÂłkÂą, inni zaÂś, sÂądzÂą, iÂż byÂło to konieczne. Jak wiĂŞc jest naprawdĂŞ? Otó¿ problem ten moÂżna rozpatrywaĂŚ dwojako. Z jednej strony, patrzÂąc na to dzisiaj, wydaje nam siĂŞ, Âże Bitwa o WarszawĂŞ byÂła tylko niepotrzebnym rozlewem krwi tysiĂŞcy osĂłb i totalnym zniszczeniem miasta, ktĂłre nic nam nie daÂło, oprĂłcz dumnego wydarzenia. PrzecieÂż, gdyby powstanie siĂŞ nie odbyÂło pan JĂłzef Stalin, nazywany przez niektĂłrych ÂżoÂłnierzy ,,wujkiem’’(swojÂą drogÂą nie chciaÂłbym mieĂŚ takiego wujka w rodzinie) - Ăłwczesny dyktator ZSRR i tak zagarn¹³by naszÂą stolicĂŞ dla siebie, a nastĂŞpnie caÂły kraj, ktĂłry znowu znalazÂł siĂŞ pod okupacjÂą. Jednak jest takÂże druga strona, postawmy siĂŞ  sytuacji tamtejszej ludnoÂści polskiej, Armii Krajowej i ich dowĂłdcĂłw. Od 1939 roku Âżyli pod nazistowskÂą okupacjÂą. Wszyscy chcieli walczyĂŚ, pragnĂŞli wyzwolenia. MotywowaÂł ich jeszcze fakt, Âże siÂły III Rzeszy byÂły coraz bardziej sÂłabsze. Kolejnym waÂżnym aspektem, ktĂłry przyczyniÂł siĂŞ do decyzji o powstaniu byÂł fakt zaÂłoÂżenia Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, ktĂłry wprowadzaÂł komunistycznÂą wÂładzĂŞ na wyzwolonych przez ZwiÂązek Radziecki terenach. WystÂąpienie zbrojne miaÂło takÂże pomĂłc Ăłwczesnemu premierowi RP - StanisÂławowi MikoÂłajczykowi podczas rozmĂłw ze Stalinem. Czynnikiem, ktĂłry przyczyniÂł siĂŞ do Powstania byÂła takÂże, jak siĂŞ potem okazaÂło b³êdna wiadomoœÌ przekazana Tadeuszowi Komorowskiemu, Âże Armia Rosyjska jest juÂż na przedpolach Warszawy. Te wszystkie aspekty spowodowaÂły, Âże 31.07.1944 roku zapadÂła decyzja.

         Moim skromnym zdaniem rozkaz dotyczÂący rozpoczĂŞcia Powstania, choĂŚ to byÂło krwawe i nie przenoszÂące Âżadnych materialnych korzyÂści byÂł jak najbardziej sÂłuszny. Na owy czas mieliÂśmy doœÌ duÂże szansĂŞ na powodzenie. Wprawdzie moÂżna byÂło zauwaÂżyĂŚ po nasz stronie ubytki w wyposaÂżeniu, jednak nadrabialiÂśmy to sercem i wolÂą walki. LiczyliÂśmy takÂże na pomoc Armii Czerwonej (tak, bardzo naiwni byliÂśmy) ktĂłra zbliÂżaÂła siĂŞ z kaÂżdym dnie do nas, jednak im byÂła bliÂżej, tym dziwnym, niepojĂŞtym zrzÂądzeniem losu szÂła wolniej, aÂż wreszcie nie udaÂło jej siĂŞ dotrzeĂŚ na czas. ZostaliÂśmy takÂże opuszczeni przez siÂły zachodnie aliantĂłw, ktĂłre tak ja we wrzeÂśniu 1939 roku niby nam pomagaÂły, ale prawdĂŞ zna kaÂżdy. Powstanie dodaÂło wiary naszym rodakom, umocniÂło w nich poczucie patriotyzmu, niezaleÂżnej, wolnej Polski, a to byÂło bardzo waÂżne w ostatnich dniach okupacji niemieckiej, a potem juÂż w komunistycznej Polsce. DziĂŞki temu wydarzeniu caÂły Âświat zwrĂłciÂł swoje oczy na nasz, juÂż dawno zapomniany, maÂły kraj, ktĂłry kiedyÂś byÂł wielkim mocarstwem europejskim, ale przez wolnÂą elekcjĂŞ i szlachtĂŞ ÂżyjÂącÂą na jej terenach zostaÂł pozbawiony swojej wspaniaÂłoÂści i okrutnie rozerwany pomiĂŞdzy trzy inne mocarstwa. To pokazuje wszystkim, Âże nie jesteÂśmy tylko ,,pomyÂłkÂą’’, ktĂłra dzieli Niemcy i RosjĂŞ, ale iÂż jesteÂśmy patriotami, kochamy swĂłj kraj i oddamy za niego Âżycie. MoÂżliwe takÂże, Âże wydarzenia zapoczÂątkowane 1 sierpnia pozwoliÂły zatrzymaĂŚ na jakiÂś czas armiĂŞ sowieckÂą, dziĂŞki czemu ograniczyliÂśmy ich wpÂływ na zachodniÂą EuropĂŞ, co jest oczywiÂście nieduÂżym pocieszeniem.

    PodsumowujÂąc. Powstanie Warszawskie byÂło krwawÂą, ofiarnÂą walkÂą Polski o niepodlegÂłoœÌ. Jednak pozwoliÂło nam udowodniĂŚ coÂś caÂłemu Âświatu. PokazaÂło, Âże mimo 123 lat nie egzystowania na mapie Europy i 6 lat niemieckiej okupacji nadal pozostaliÂśmy Polakami, ktĂłrzy zawszĂŞ bĂŞdÂą sÂłuÂżyĂŚ ojczyÂźnie.